Aan het einde van de zomer hebben we opnieuw een evenement van Grelly Cycling op het programma staan, dit jaar genoemd GG22. In dit eerste deel neem ik jullie terug naar afgelopen jaar toen we van start gingen als complete Bikepacks noobs.
Overladen als twee pakezels stonden Kenneth en ik aan de start. Mijn volledige koffie set, kook gerief, een alarm tegen het stelen van de fietsen. Dit zijn maar enkele van de nutteloze zaken die we allemaal bijhadden aan de start van de GG100.
We gingen dan ook van start voor de 'fun' we zien wel hoever we geraken en we gaan elke dag op het gemak een tentje opzetten en genieten van de dag. Het doel van de GG100 was dan ook om binnen de 100uur terug aan de finish te zijn.
Het avontuur begon al met het dwaze idee van Kenneth om naar de start te fietsen. De start was namelijk pas om 1h 's middags dus er was tijd genoeg om de 31,5km tot de start op het gemak te rijden.
Een gezamenlijke bike pack start is dus ook alles behalve een rustige start, het eerste uur hadden we een gemiddeld wattage van 240W NP. 'Gelukkig' kreeg Kenneth vrij snel af te rekenen met pech (losgekomen bidonhouder). En konden we het daarna iets rustiger aan doen.
We raapte 1 voor 1 wat groepjes op tot we samen kwamen met Timothy Flott, dag 1 reden bijna de hele tijd samen en toen het donker werd waren we allemaal content dat we niet alleen door de donkere bossen van Dinant moesten rijden. De eerste en enige bevoorrading was na 160km. Dit was ons doel van de dag en moesten we bereiken.
Toen we aan de bevoorrading aan kwamen waren er maar 3 renners voor ons daar aangekomen. Deze 3 waren zonder slaap spullen gestart en wilden de trip in 1 keer klaren.
Al de rest zou wel stoppen om te slapen. Hier zouden we ook voor de enige keer ons kookgerief gebruiken en 's morgens ontwaken met een heerlijke koffie.
De volgende dag waren er 2 van de 3 renners die 's nachts doorreden gestop. Vanaf hier veranderde heel het avontuur voor ons, plots zaten we op podium koers.
We maakte een plan op om in de komende 2 dagen tot de finish te rijden, op dag 2 moesten we in La Roche en Ardenne zien te geraken, 220km 3500 met fietsen van +25kg. Kenneth kwam opnieuw met met een geweldig idee "20km/h gemiddeld rijden moet wel lukken, dan zijn we nog voor dat het donker is daar" De Grelly Cycling crew en ik waren in het begin sceptisch over het slagen.
We waren trouwens nog niet helemaal mee met het ultra endurance gegeven en werden 's morgens wakker van het licht en het geluid rondom onze tent, er waren nog een aantal andere deelnemers die hun tent hadden opgesteld naast ons en die waren nu alles aan het opruimen om weer te vertrekken. Op ons gemak malen we nog even wat koffiebonen en zetten we ons in de stoeltjes terwijl we rustig ontbijten, zonder te beseffen tikt de klok verder. Uiteindelijk slagen we er in om alles weer in te pakken en vertrekken we met redelijk wat kilometers achterstand op het podium, maar geen paniek, er resteren nog 510km's. 11uur later, helemaal kapot, bereiken we La Roche, met, jawel, precies 20,0km/h als gemiddelde snelheid.
Ik had een slaapplek geregeld in Panache en in plaats van met onze kookspullen te sukkelen bestelden we 4 pizza's in het centrum, dat hadden we ondertussen wel al verdiend. We zetten onze wekker gelijk met zonsopkomst om zo weinig mogelijk daglicht te verliezen, morgen zou een zware en lange dag worden. Met ijdele hoop op een goeie nachtrust vielen we als een blok in slaap.
Dag 3, 300km en 3500 hoogtemeters stonden er nog tussen ons en de finish. Na onze nachtrust waren we opnieuw ingehaald door enkele renners. Nu, we wisten ook wel dat, als we niet meer stopten, we in principe wel sneller reden als de andere.
De start begon al goed met Col de Haussire 4km aan 7% met pieken tot 20%, we wisten al direct hoe laat het was. Eens boven begonnen de benen stilletjes aan terug te draaien.
In Stavelot de eerst mogelijke stop om bij te vullen kwamen we toevallig samen met met nog 2 andere deelnemers, een korte lunch en dan terug op weg. We zaten nu op plek 3-4 en hadden nog uitzicht op een dubbel podium, Guido (een getraind ultra renner) was ondertussen al bijna aan de finish en onmogelijk nog in te halen.
In de Voeren haalden we uiteindelijk de 2e renner in Koers in. 150km te gaan tot de finish. Nu was het enkel een kwestie niet meer stil te vallen en pauzes goed in te plannen. Schemerend door de Zonhovense heide, Maarten mijn kine die ons kwam toejuichen met nog 80km te gaan. het waren de laatste loodjes die tussen ons en Bierbeek stonden, de vlakke kilometers van de Demer deden enorm deugd aan onze benen en hier trokken we het tempo nog even de hoogte in alvorens we voor de laatste hoogtemeters van deze 3 daagse stonden.
Moe maar voldaan bereikte we net na 1h 's nachts de finish. Je zou denken dat het dan wel even goed geweest is, tenminste tot we de woorden hoorden "Misschien organiseren we volgende zomer opnieuw een soort gelijk event." Er was niet veel nodig om te beseffen dat we zouden terugkomen, dit keer met 1 doel: De volledige route in 1 keer afleggen, net zoals Guido Dreesen, GG100 Winnaar (want jawel, elk event met een massastart en finish is toch een wedstrijd...)
Dat betekent wel dat we ook 's nachts zullen moeten doorrijden en volledig uit onze comfort zone zullen moeten komen. Maar het biedt natuurlijk ook de kans om de finish als eerste te bereiken!
Reactie plaatsen
Reacties